Two Lovers

Son dönemde izlediğim en iyi film. Tartışmasız, gözü kapalı tavsiye ederim. Saçma cümlelerimin, bu başlangıç çerçevesinde iyiye yorulmasını talep ederim.

Şimdi aşk filmlerini çok sevmem ama iyi dramaya bayılırım. Acı değil derdim. Acı ve sıkıntıların gerçeğe yakın ve beni sarsabilecek şekilde anlatılabilmesi şaşırttı beni hep. Yani ben en çok acı çektiğim anlarda, sadece zırlayabilmiş, onu yapmadığımda da bozuk plak gibi birşeyleri döndürmüş biri olarak bu kadar sade ve yalın anlatılan "acıya" bayılıyorum. Benim ki bayağılaşıyor. İçime oturan yumru bu yüzden. Yoksa filmin ağırlığı değil.

İçime oturan filmler hep erkeğin acı çektiği filmler. Ne zaman Leonard Cohen dinlemeye başladım ve bu sonra post-rock'a döndü ve Sheltering Sky, Kader gibi filmler beni Tyson'un kroşesi gibi yere serdi bilmiyorum. Büyümeye başladım heralde ( saçmalık, burada detaya girmekten korkan yazar kaçamağı yapıyorum ). Two Lovers direk bir kroşe indirmemiş olabilir. Ama oldukça seriydi. Özellikle finale doğru ayakta durmak iyice zorlaştı.

Çok güzel bir film Two Lovers. Çok şey anlatıp da bilinmesini istemiyorum. İki sevgilinin(?) çıkmazlarla dolu hikayesi ve ortalarında hayatın neresinde duracağını bilemeyen bir adam. Canı daha önce yanmış bir adam. Kime sarılacağını bilemiyor. Her erkek gibi zoru, imkansızı istiyor ama olanla yetinmeyi biliyor (biliyor mu). "Mantığının" sesini geç de olsa dinliyor. Bu bizi nasıl mutlu ediyor işte ben orada çakozluyorum. Gerçek diyorum. Garden State'de son sahne de kavuşan sevgilinin "Peki şimdi ne yapacağız?" demesi gibi gerçek. İnsanın zorda kalınca mantığa(!) bürünebileceğini görüyor ve bunun beni mutlu etmesinden korkuyorum.

Joaquin Phoenix bu film sonrası oyunculuğu bıraktım demişti. Ama son işiyse 10 numara olmuş.

Gwyneth Paltrow yine o soğuk sade güzelliğiyle etkilemiş.

9/10 Mutlaka izleyin efendim.