Snowpiercer

İzlerken değil de geriye bakınca fena değildi diyeceğiniz filmlerden. Bong Joon-ho önceki filmlerinibuna tercih ederim. The Host, Memories of Murder, Mother her biri akıllarda yer eden filmler. Hollywood'a geçiş olarka düşünürsek de gayet iyi aslında.

Gideri var. Ama bir trende geçen post apokaliptik dönemde geçen filmin benzetmeleri Gemide'dekinden daha yi değil bence. Ne deniyordu Gemide filminde: 

bi' memleket gibidir gemi.
her şey düzenli ve kontrol altında olmalıdır.
kaidelere uyulmalıdır; kanunlara, nizamlara...

ben de bu memleketin başşeyi gibiyim; başbakanı gibiyim mesela.
her şey benden sorulur.
denize çıktın mıydı bu küçücük gemi bi' memleket oluverir...

aslında bi' başbakandan daha çok görevim var;
çünkü onun bakanları var, adamları var, falanı var filanı var.
benim yok.

bu gemide güvenlik de eğitim de sağlık da eğlence de benden sorulur.
kamil de başbakanın en kıyak yardımcısı;
siz de vatandaş, aynı zamanda memur gibisiniz.
bu yüzden çok kıyak, çok disiplinli ve çakı gibi olmalıyız.
sürekli kendimizi ve birbirimizi kollamalıyız...

Filmin sonunda Ed Harris'in monologu bu minvaldeydi. Ama ben genelde listelere girse de bu filmi çok sevemedim. 

7/10 

Madeo

unut. hatırlamak neye yarar ki! *

bu koreliler suç filmi çekiyorsa izleyecen hacı.
oldboy, bittersweat life, the chaser ve şimdi de mother.

daha önce the host ve memories of murder filmleriyle tanınan koreli yönetmen joon ho bong yine koreden beklenmeyen bir filmle çıkıyor karşımıza. aslında artık bekliyoruz böyle şeyler kore sinamasından. ama her seferinde bir önceki filmin üstüne birşeyler ekleyen biri çıkıyor ne mutlu ki bize.

filmin konusu şöyle : bir cinayet sonrası tutuklanan (hafif) zihinsel özürlü oğlunu kurtarmak ve masumiyetini ispatlamak için çırpınan ve polis gibi araştırma yapan bir anneyi anlatıyor. oğlunun cinayeti işlemediğine inanan bu kadın araştırması sonucunda pek çok şeyle karşılaşıp daha derine inmeyi başarabilecek (mi). düşünülenin aksine klişeyi kırarak yapacak hem de herşeyi. bir anneden beklenmeyecek tarzda. aslında fazlasıyla bir anne gibi yapacak. acemice. içgüdüsel. oğul sevgisiyle tükenmez bir enerjiyle.

Öncelikle türündeki filmler gibi intikam, yalanlar ve unutmak üzerine bir film var karşımızda. rahat durmuyor. saldırıyor sürekli anneyle birlikte herşeye. kendine ve bize bile.

kadın oyuncu hye ja kim'in performansı ise görülmeyi hak ediyor gerçekten. acı çekiyor, ağlıyor, hırslanıyor, sinirleniyor, şaşırıyor ve en önemlisi unutuyor. bunların hepsini de net bir şekilde yansıtıyor bize.

iyi bir film mother. izlerken sıkmayan, seyircinin merakını arttıran ve klişeleri kırarak devam eden bir film. hele filmde bazı sahnelerde (son otobüs sahnesi başta olmak üzere ki sanırım o sahnenin tamamına aşık oldum) görüntü yönetimi ve yaratılan kompozisyon fazlasıyla etkileyici.

8,5/10

* filmin ana teması başlıkla alakalı olmayabilir. olabilir de.